Drodzy Rodzice! Kochani Uczniowie!
kiedy stajemy w sytuacji, której nie znamy, pojawia się uczucie strachu czy lęku. Jest to emocja naturalna, ewolucyjnie pozwalająca nam na przetrwanie. Strach, lęk zatem, który odczuwamy jest zupełnie normalny z uwagi na okoliczności. Każde wyjście ze strefy komfortu, który doświadczamy żyjąc w znanych regułach, okolicznościach, zasadach wywołuje niepokój. Tak jest i w tym okresie, w którym przyszło nam mierzyć się, z ogłoszoną przez WHO, pandemią. To jednak co możemy zrobić to regulować to uczucie, minimalizować je i nie poddawać się panice.
Jak możemy to zrobić?
1. Odpowiedzmy sobie na ważne pytanie – jaki JA mam wpływ na sytuację? Co JA mogę zrobić, żeby nie zachorować, żeby moi bliscy nie zachorowali? ZAWSZE mamy na coś wpływ- jeśli nie na to, co robi świat zewnętrzny to na to, co MY robimy, myślimy, jak się zachowujemy, a możemy zachować spokój
i zdrowy rozsądek.
2. Proponuję pomyśleć obiektywnie – wirusy zawsze są wokół nas, tylko nie zawsze się o tym na taką skalę przypomina. Zasady higieny obowiązują zawsze, tylko w czasie epidemii, pandemii należy je zwiększyć, dostosowując się do tego, co mówią lekarze. Czas, kiedy zamykane są placówki oświatowe, w tym szkoły, przedszkola, żłobki to czas prewencji, czyli zapobiegania zachorowalności, co jest akurat dobre, bo lepiej zapobiegać niż leczyć.
3. Wspierajmy się nawzajem, rozmawiajmy ze sobą, ale nie rozpowszechniajmy niesprawdzonych informacji. Jeśli coś nas niepokoi, zadajmy sobie pytanie: Kto to powiedział? Skąd ma informacje? Czy te informacje są prawdziwe? Czy ma rzetelną wiedzę, żeby na ten temat wypowiadać się? Czy można temu komuś wierzyć?
4. W dobie Internetu, mediów społecznościowych można spokojnie uczestniczyć w życiu społecznym bez wychodzenia z domu. Drodzy uczniowie, przecież i tak bardzo dużo rozmawiacie ze sobą przez czaty i inne komunikatory, więc realnie patrząc czy cokolwiek się dla Was zmieni?
5. Używajcie poczucia humoru. Śmiech jest uniwersalnym lekarstwem, pomagającym radzić sobie
z każdą sytuacją w życiu, a tym bardziej z chorobą.
6. Ustalcie, jak często korzystacie z programów informacyjnych. Wystarczy raz, dwa razy dziennie sprawdzić bieżące informacje, żeby zorientować się w sytuacji. Oglądanie non stop sprawia, że zamiast obniżać, zwiększamy w sobie poziom lęku.
7. Wykorzystajcie czas wolny w dobry sposób. Jest to moment, kiedy możemy zacieśnić więzy rodzinne, zadzwonić do przyjaciół, czy rodziny. Uczniowie klas maturalnych i ósmoklasiści, macie czas na naukę, bez sprawdzianów czy klasówek.
8. Codziennie słyszę, jak uczniowie czy rodzice uczniów powtarzają, że chcieliby mieć więcej wolnego czasu na pasje, wspólne wyjście na spacer, prace w ogrodzie, czy po prostu bycie „tu i teraz”. Teraz wszyscy mamy taką możliwość, wykorzystajmy ją w jak najlepszy dla nas sposób, zachowując przy tym zdrowy rozsądek.